اروین د. یالوم با بررسی زندگی دیگران داستان‌های فراوانی خلق کرده است. شدم آنکه هستم، خاطرات دور زندگی خود اوست. در این کتاب او زندگی‌اش را با دیدگاه درمانی‌ خود بررسی می‌کند و به کاوش در ارتباطاتی می‌پردازد که او را ساخته و به کار پیشگامانه‌اش در روان‌درمانی مشهور کرده است. یالوم از اولین نسل کودکان مهاجر یهودی روس است که در محله‌ای از طبقه‌ی اجتماعی پایین در واشینگتن دی‌سی بزرگ شده. او تصمیم می‌گیرد که از آن محدوده فرار کند و پزشک شود. تکامل باورنکردنی او به گونه‌ای دنبال می‌شود که ما شاهد آغاز این روند از دانشکده‌ی پزشکی دانشگاه استنفورد در میان تحولات فرهنگی دهه‌ی 1960 هستیم. او به نوشتن داستان‌هایی روی می‌آورد که به شناخت بیش‌تر روان انسان و شهرت جهانی او منجر می‌شود. یالوم کار انقلابی خود را در روان‌درمانی گروهی آغاز می‌کند و به مسیر تحولی می‌پردازد که او را به پیشروترین متخصص روان‌درمانی اگزیستانسیال تبدیل کرده است، روشی که بر اساس نظریه‌های متفکران بزرگ در طول سال‌ها ترسیم شده است. او در بسیاری از کتاب‌هایش مانند درمان شوپنهاور و وقتی نیچه گریست نشان می‌دهد که چگونه روان‌شناسی و فلسفه می‌تواند بینش جدیدی نسبت به موقعیت‌های انسانی ایجاد کند. در‌هم‌آمیختن عشق و داستان‌های بیماران به یادماندنی با داستان‌های شخصی‌اش باعث می‌شود که خوانندگان این کتاب با تکنیک‌های درمانی یالوم، فرایند نوشتن و زندگی خانوادگی او نزدیک‌تر شوند.